God woont in West-Friesland en draagt geitenwollen sokken. Hij is
multimiljonair en kunstverzamelaar, maar toch heel gewoon gebleven. En hij
heeft zich omringd met net zo gewoon gebleven discipelen als Klaas Wilting
en Gerrit Zalm.

Dirk Scheringa, oprichter en eigenaar van DSB Bank, is zo succesvol dat heel
Nederland in katzwijm aan zijn voeten ligt.

Volkskrant Magazine warmde zich vorige week in een groot interview aan
deze ‘volksjongen’ met zijn ‘zachte innemende toon’, die iedere avond zijn
‘spijkerbroek aantrekt’ en dan ‘zijn schapen brokjes voert’.

Zelfs premier Balkenende reisde naar Alkmaar af om Scheringa te
feliciteren met zijn dertigjarig bestaan als ondernemer. De toekomstige
minister van Economische Zaken kun je maar beter te vriend houden.

Nu valt er aan Dirk Scheringa ook heel wat te bewonderen. In korte tijd
en op eigen kracht heeft hij een fraai bankbedrijf neergezet. Met een omzet
van bijna 200 miljoen euro en een winst van 28 miljoen staat de DSB Bank op
nummer 267 van de lijst met grootste bedrijven van Nederland van zakenblad
FEM Business.

Knap is vooral dat Scheringa binnen heeft weten te dringen in de traditioneel
zeer gesloten bankensector. De buit op die markt is al jaren geleden
verdeeld tussen de grote spelers. Rabobank, ING/Postbank en Fortis/ABN Amro
zijn zo dominant dat nieuwkomers bij voorbaat kansloos zijn. Het is
Scheringa toch gelukt. De man is een genie.

Of niet. Misschien is Scheringa vooral heel handig. Hij heeft gezien dat de
Nederlandse grootbanken op de thuismarkt zo volgevreten lui zijn geworden
dat een ijverige nieuwkomer wel degelijk succesvol kan zijn. Het geheim van
Scheringa schuilt in het falen van de andere banken.

Neem de markt voor spaargeld. Dit jaar verwacht DSB Bank 4 à 5 miljard
euro aan nieuw spaargeld binnen te harken. Vorig jaar was dat nog geen 200
miljoen euro. Een hoge spaarrente van 4 procent en agressieve marketing
hebben de kredietbank in een jaar omgetoverd in een spaarbank.

Concurrent de Postbank was ondertussen bezig om spaarders uit te leggen dat
een rentevergoeding van slechts een half procent op een Plusrekening
helemaal geen diefstal is.

De andere grote banken gokten ondertussen op het verkeerde paard. Ze kwamen
met steeds exotischere beleggingsproducten. Van de Limited Risk Certificates
van ING en de Africa Note van Rabo tot de Groenbank Groen 2,1% Rente Vast
Note IV van ABN Amro. Maar ze lieten de spaarrekening voor wat het was. Dat
Nederlanders bij een stagnerende beurs hun geld massaal op de ouderwetse
spaarrekening zouden zetten, waren de productontwikkelaars even vergeten.

Als de Nederlandse grote drie zich even kwaad zouden maken, bliezen ze
de lastpost uit Wognum moeiteloos van de markt af. Maar voor de markt van
goedkoop krediet halen ze de neus op. Ze proberen hoogstens met goedkope
dochters als Vola van ING een graantje me te pikken. De hoge
spaarvergoedingen van DSB proberen ze al helemaal niet te matchen.

De grote banken zijn vooral met zichzelf bezig. ING is druk met het opblazen
van de Postbank, Fortis en ABN Amro hebben nog jaren werk aan de fusie en de
Rabobank is ijverig bezig met het oppoetsen van de triple A’s. Scheringa’s
goddelijke status is nog lang niet in gevaar.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl